President Erdogan van Turkije heeft in een verklaring gezegd dat zijn troepen Syrië zijn binnen gedrongen met de bedoeling President Assad af te zetten.
Turkije is al langere tijd illegaal bezig om soldaten, artillerie en infanterie in Syrië te krijgen in verband met het huidige conflict. Nu heeft Turkije echter bevestigd dat, de proxy en schaduw oorlog die gevoerd wordt tegen de Syrische Arabische Republiek, officieel begonnen is.
De Turkse president Recep Tayyip Erdogan heeft zojuist aangekondigd dat Turkse troepen Syrië zijn binnen getrokken met de bedoeling van het afzetten en verwijderen van de macht van president Assad. Het is dus een formele verklaring van de oorlog.
Als deze dreiging echt is, kan de persoon die de macht zou kunnen verliezen niet Assad, maar Erdogan zelf zijn. De slecht georganiseerde poging tot staatsgreep in Turkije afgelopen zomer werd veroorzaakt door diepe verdeeldheid in de Turkse samenleving. Verdeeldheid door het extreme en vaak manische beleid dat Erdogan bracht. Hoewel Erdogan als een dictator wraak heeft genomen tegen veel van de staatsgreep leiders en supporters, is zijn positie nog lang niet zo stabiel als hij zou willen dat het is.
Erdogan’s aankondiging komt kort nadat Rusland en Turkije zich hebben verzoend, na een periode van zeer gespannen diplomatieke betrekkingen. Dit als gevolg van Turkije die een Russische jet boven Syrië naar beneden haalde.
Een deel van de verzoeningsovereenkomst tussen de presidenten Poetin en Erdogan, verklaarde dat de twee landen samen zullen werken in Syrië. Als Turkije er echter naar streeft haar leger te gebruiken voor het verdrijven van Assad, dan is deze overeenkomst zo goed als dood. Daarnaast, door de oorlog te verklaren aan de legitieme regering van Syrië, zal Turkije de oorlog verklaren aan Rusland.
De lichtzinnigheid waarmee Erdogan zijn buitenlandse beleid voert is misschien wel zijn ondergang. Hij is duidelijk bang dat als Donald Trump straks president is, alle belangrijke internationale spelers samen spannen tegen Turkije en de terroristen die actief zijn in Syrië om Assad te verwijderen.
Erdogan overweegt dit waarschijnlijk, evenals het feit dat zijn poging om voet aan de grond te krijgen in Noord-Irak niet gaat zoals gepland. De westelijk geleide coalitie tegen ISIS in Mosul maakt ook niet de vooruitgang die de leiders hadden verwacht. Bovendien lijken de Koerdische krachten, die Turkije in Irak heeft aangevallen om te elimineren, beter te vechten dan Turkije en haar Amerikaans-Europese bondgenoten.
Net zo belangrijk is het voortdurend rond spartelen van het zogenaamde Vrije Syrische leger, een naam toegewezen aan de anti-regerings terroristen van Syrië die nauw samenwerken met Turkije. Het blijkt dat ze niet in staat zijn om te doen wat Turkije van hun vraagt. Hierdoor kan Turkije het werk zelf opknappen.
Sinds America heeft gedreigd met een no-fly zone boven Syrië, zodat dat de Russische en Syrische vliegtuigen aan de grond moeten blijven, escaleert de situatie in Syrië richting een groot gevecht tussen de verschillende proxy landen.
Er zijn echter twee gebieden waaruit hoop kan worden afgeleid. Allereerst, Erdogan staat bekend om zijn stormachtige, oorlogszuchtige en dreigende retoriek. Het zal daarom niet zo lang meer duren voordat hij een grove fout maakt.
In de tweede plaats, de leden van de Russische regering, misschien zelfs president Poetin zelf, zullen rechtstreeks met Erdogan willen spreken en hij zal de volledige gevolgen van zijn daden moeten verklaren. Het zou de Turkse troepen in direct conflict met niet alleen Rusland en Syrië kunnen brengen, maar ook met Iran en Hezbollah.
Terwijl de VS alsmaar terrein toe moet geven in het conflict, maken Syrische en Russische troepen onthutsende doorbraken in Aleppo. Door deze overwinningen kunnen Turkse troepen snel overtroffen worden doordat manschappen vanuit Syrië en Rusland weer beschikbaar komen vanuit overwonnen conflict gebieden.
Als dit alles voor Turkije niet gaat zoals Erdogan zou willen zien in Syrië, dan kan dit leiden tot een veel meer georganiseerde staatsgreep tegen Erdogan. Deze zou hij niet kunnen zien aankomen en nog niet klaar zijn om af te slaan. Erdogan heeft keer op keer bewezen een gek te zijn. Zijn volgende stap zal bepalen of hij ook een domme man is.
